Koniczyna czerwona to koniczyna łąkowa pochodzi z gatunku drobnonasiennych, motylkowatych roślin. Jest to średniowczesna koniczyna czerwona, diploidalna, dwukośna.

Odmiana charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu, a jej uprawa korzystnie wpływa na poprawę struktury gleby oraz wzbogaca ją o znaczne ilości masy organicznej.

Stanowi także wysoką wartość odżywczą pozyskiwanej paszy - dostarcza dużych ilości białka, witamin i składników mineralnych, zwłaszcza wapnia, magnezu i fosforu.

Koniczyna jest głównie dedykowana do użytkowania kośnego – na zielonkę oraz siano, niezależnie czy jest to siew czysty czy mieszany z innymi trawami.
Dostarcza cennej, bogatej w składniki pokarmowe paszy dla zwierząt.

Uprawa:

Koniczyna czerwona, odmiana jest gatunkiem motylkowym, dlatego nie powinno się jej siać w bezpośrednim następstwie po roślinach motylkowych.

Termin siewu przypada na koniec marca do końca pierwszej połowy kwietnia, wskazana jest szeroka rozstawa siewu ponieważ sprzyja prawidłowemu rozwojowi roślin i tworzeniu się dużej liczby pędów.

Koniczyna czerwona lubi bogate, żyzne, zwięzłe i średnio zwięzłe, bogate w wapń, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym gleby.

Będzie za to źle rosła na glebach zbyt lekkich i suchych lub zbyt ciężkich, gliniastych i bardzo wilgotnych.

Koniczyna nie znosi nadmiaru oraz niedoboru wody, dlatego uprawia się ją w rejonach o uregulowanej wilgotności.

Odpowiednią porą zbioru na zielonkę dla bydła jest faza  wczesnego kwitnienia.

Parametry wysiewu koniczyny czerwonej:

- pojemność: 1kg
- wydajność: 6–12 kg / 1 ha
- głębokość siewu: 1–1,5 cm
- rozstawa: 12,5 cm -15 cm
- wysokość: ok. 70 cm
- wydajność plonu: 4-6 ton z hektara